 Wysłany: Sob 11:11, 26 Maj 2007 Temat postu: |
|
| Skutki chodzenia Wracałam wczoraj do domu późno, kwitły akacje, zapach ten próżno próbować zwalczyć. I po cóż zresztą? Zapach to cudny. Wracałam wczoraj wczesnym wieczorem, słońce już nikło, ciężko tę porę nie nazwać szarą. I czemuż by nie? Skoro nią była. Wracałam wczoraj bardzo powoli, kopałam kamyk, dzisiaj mię boli palec u nogi. I z tego właśnie się cieszę wielce. Banalna sprawa, boli mnie noga, lecz kłuje mniej serce... Nauka jazdy na rowerze sortuję myśli nowe i stare spoglądam za i patrzę przed wymyślam sobie sama karę czarne ślady od białych kred deswegen lern` ich kopflos Fahrrad fahren... |
|
| Wysłany: Sob 19:51, 21 Kwi 2007 Temat postu: |
|
| Znowu pozwolę sobie na ten sam wstęp co zawsze. Ekhm. Nie jestem żadnym autorytetem w dziedzinie twórczości pisanej, nie znam się na tym, ale mimo to chciałabym wyrazić swoja opinię. No dobrze, skończyłam. A więc... A nie, przepraszam, zdania nie zaczyna się od "a więc" - wybacz, moja była Nauczycielko polskiego, odpokutuję. Emjotko, to jest fantastyczne. Takiemu szaremu człowiekowi jak ja czytało się to naprawdę świetnie. Szczególnie spodobał mi się ten mały dramat "Wilkstoria". Naprawdę bardzo mi się ono podobało. Ponadto ten ostatni wiersz, przyciąga swoją niecodziennością. Jestem pod wrażeniem (: |
|
| Wysłany: Sob 18:44, 21 Kwi 2007 Temat postu: emjotkowa prawie-jak-poezja ;) |
|
| Pewnie nikt tu nie zajrzy, ale czemu mam Was przynajmniej teoretycznie nie pomęczyć moimi wypocinami?  Kilka prawie-jak-wierszy, które miały nieszczęście powstać akurat wtedy, kiedy miałam pod ręką klawiaturę i monitor, a nie kartkę i długopis:
------ *Ty… przemieniłaś mój świat szary prosty w świat trudny ale jakże piękny od smutku czerni nieprzeniknionej po jasność sakralnej bieli poprzez wszystkie odcienie czerwieni poprzez życia wszelkie ostępy idę prosto krętą drogą idę bo Ty kroczysz przede mną… ------ *Uparciuszek :) U dajesz? Nie?(pomyśl) P owiedz…!(czemu ja?) A dnotacja jest prosta(bo…) R aczej(bo jesteś starsza) C zy nie sprawi kłopotu…?(ale ja nie umiem…i…i myślenie boli) I gnorujesz?(jasssne) U dajesz?(nie wierzysz?) S prawdzasz?(nie) Z apominasz?(hm? nie słyszę) E widentnie w tej sytuacji(to masz pecha!!!) K ochasz…? powiedz…(to usłyszałam) …proszę…(taaak?) ------ * Wilkstoria Straszny niczym wielki potwór, emjotsłowny to nowotwór... ...w rolach głównych, bardzo proszę, mamy Ktosia no i Ktosię... A na wstępie słówek kilka: Ktoś odnalazł w lesie wilka. Jak się prędko okazało, wilk to taki, jakich mało. Dziw to taki, nie uwierzy, kto swym wzrokiem go nie zmierzy. Więc, nie mówiąc nic nikomu, Ktosio wilka wziął do domu. Złożył wilka koło szafy, Nie chcąc strzelić jakiejś gafy. Wilk, zaspany, usnął prędko, na podłodze miał dość miętko. Patrzy Ktoś na wilka spanie, gdy rozlega się pukanie... Ktoś Kogo wiatr tu przywiał z pola? Ktosia Wpuść mnie, takaż moja wola. Ktoś Jakem pytał, kogo wiedzie, winnaś była odpowiedzieć. Ktosio prędko drzwi roztwiera i na Ktosię spoziera Jest godzina młoda jeszcze, a ja z zimna czuję dreszcze. Tyś nie zmarzła? Ktosia Ani trochę... Może tak, grzeczności gwoli, waćpan usiąść mi pozwoli? Ktoś Och, przepraszam, jam jest dzisiaj, proszę Ony, Lekko taki roztargniony... Ktosia rozbawienie czuje, uśmiechnięta usiaduje ... a po chwili zauważa coś, co lekko ją przeraża Ktosia Miły bracie, powiedz proszę, czy ja chore oczy noszę, czy, choć szczerze w to nie wierzę, pod Twą szafą leży zwierzę. Jakoś dziwnie tak skulone, a na domiar och! zielone... Ktoś Oczy Twoje dobrze widzą... Ktosia Brata usta ze mnie szydzą? Ktoś Nie, nie szydzą, daję słowo, tę potworę kolorową ledwiem zdążył tutaj przywieść... Ktosia Na rodziców naszych cześć! Brat mnie chyba chce zwieść? Niczym zabłakane owce, sprowadzone na manowce... Ktoś Siostro, pomyśl proszę sama, jakbym mógł ja Ciebie kłamać? Ktosia Mimo wszystko, ja nie wierzę, że tu widzę takie zwierzę. Ktoś I jam nie wierzył, że go widzę. Teraz się niewiary wstydzę. Nie uwierzysz, miła siostro, ja Ci powiem bardzo prosto, zwierz ma cechę jeszcze jedną, przy niej sprawy maści bledną... Ktosia Jeszcze więcej, brat powiada? świetnie się ten zwierzak skrada? Ktoś Nie, ten zwierz... daję słowo! Zauroczył mnie rozmową. Ktosia I jak ja mam bratu wierzyć? Ogrom kłamstw, że nikt nie zmierzy. Ktoś Wiem, że słowa moje dziwem, ale one są prawdziwe... Ktosia Jeśli mam dać słowom wiary, kto nań rzucił takie czary? Ktoś Tego, siostro miła, nie wiem. Jam go znalazł pode drzewem, zamieniłem z nim słów kilka i przyniosłem tutaj wilka... ------ *krótka historia morderstwa, ukończona około trzeciej w nocy* twórca to ten który morduje uśmierca wyobrażenie stawia mu nagrobek z czynu składa nieszczęśnika do trumny zaistniałości uśmiechając się serdecznie do nieskończoności niezapomnienia ------ * ... Natęchwilowość dalejposzła niezapowiedzianie. Potymności żadnosposobnie nie zaobserwowano. Zaistniałość przeszłościowa preczposzedłszy nie omieszkała okrasić dzisiejszości zamartwieniowaniem. Tuiterazowanie nie zyska jaciebieteży w bliższo- czy dalszoczasie. Nadwątpienie. Naddziwność. Nadból. Bezsensowanie krwiopsujące... |
|